Author: admin

Na czym polega i dla kogo dobra będzie terapia Gestalt?

Jako główne nurty psychoterapii wymienia się często terapię psychodynamiczną i poznawczo – behawioralną, jednak dużą popularnością cieszy się również terapia Gestalt wywodząca się z nurtu humanistycznego. Za twórcę terapii Gestalt uważa się niemieckiego psychologa i psychoterapeutę żydowskiego pochodzenia Fritza Perlsa.

    1. Kim jest człowiek

Każdy nurt terapii stara się odpowiedzieć na pytania: kim jest człowiek? Jak może on dążyć do zdrowia psychicznego i dobrostanu? Jak można rozumieć to zdrowie i dobrostan?

Podstawowym założeniem terapii Gestalt jest całościowe spojrzenie na człowieka z uwzględnieniem złożonej sytuacji, w jakiej się on znajduje. Fundamentalne jest przekonanie o niepowtarzalności każdej istoty ludzkiej, jednak nie ze względu na posiadane przez nią problemy i trudności, a raczej na jej podmiotowość, zasoby i zdolność do kształtowania swojego życia, rozumianego jako nieustanny proces. Człowiek nie jest sumą jakichś elementów i cech, lecz złożoną i niepodzielną całością.

    2. Świadomość i doświadczanie

Tym, co wydobywa nasze zasoby i daje szansę na ich wykorzystanie jest świadomość. Drogą do poszerzania świadomości jest przede wszystkim głębokie i niczym nieskrępowane doświadczanie samego siebie. Świadome doświadczanie pozwala nam poznać nasze prawdziwe uczucia i emocje, reakcje naszego ciała, myśli, potrzeby, obawy. Wykracza ono poza intelektualne poznanie, które często kojarzymy ze świadomością. Siła, z jaką możemy doświadczać siebie w terapii Gestalt, jest na pewno tym, co zdecydowanie wyróżnia ją na tle innych nurtów psychoterapeutycznych.

    3. „Tu i teraz” –uzdrowić przeszłość, żyć chwilą obecną

Kolejnym założeniem, które bezpośrednio wiąże się z dążeniem do doświadczania, jest koncentracja na „tu i teraz”. Człowiek tak naprawdę żyje i doświadcza jedynie w momencie, który właśnie trwa. Nie znaczy to, że w terapii nie sięga się do przeszłości. Każdy z nas przeżywać może bowiem tu i teraz coś, co miało miejsce w przeszłości. Rolą terapeuty jest, by pomóc osobie wejść w kontekst przeszłych wydarzeń i doświadczeń, który wywołuje określone uczucia i reakcje w chwili obecnej. Możliwe jest wówczas ponowne doświadczenie tego, co być może było dla nas raniące i przerastało nasze możliwości poradzenia sobie. Tym razem przeżywamy jednak daną sytuację jako dorośli, świadomi posiadanych zasobów, wspierani przez empatycznego terapeutę. Możemy stworzyć inne, alternatywne, lepsze dla nas zakończenie tej historii, poradzić sobie w bardziej konstruktywny sposób.

    4. Odpowiedzialność i zasoby

Kluczem w terapii Gestalt jest branie odpowiedzialności za siebie, swoje decyzje, a przede wszystkim własny rozwój. Podkreśla się, że każdy człowiek posiada osobiste zasoby, dzięki którym może kierować swoim życiem oraz radzić sobie z trudnościami, jakie go spotykają.

    5. Relacja klienta z terapeutą

Jednym z fundamentów tej terapii jest bardzo szczególna relacja klienta z terapeutą. Aby klient mógł w pełni i w sposób autentyczny doświadczać siebie, potrzebna jest relacja terapeutyczna oparta na zaufaniu, poczuciu bezpieczeństwa i bliskości dwóch osób. Terapeuta nie jest wszystkowiedzącym mistrzem. Jego zadaniem jest podążanie za klientem i dzielenie się z nim swoimi odczuciami i tym, co sam przeżywa we wzajemnym kontakcie, co daje klientowi o wiele szerszy i głębszy obraz samego siebie.

    6. Jak przebiega terapia i kto może brać w niej udział?

Sesje terapeutyczne w terapii Gestalt mogą być prowadzone w formie spotkań indywidualnych lub grupowych. Grupa daje wiele dodatkowych możliwości doświadczania, dzielenia się emocjami, odgrywania ról w specyficznej formie psychodramy. Umożliwia to uczestnikom grupy osiągnięcie znaczących, trwałych zmian. Czas trwania terapii nie jest ustalony, może ona mieć formę krótkoterminową lub długoterminową.

Terapia Gestalt znajduje zastosowanie w poprawie jakości relacji, leczeniu depresji, stanów lękowych, schorzeń o podłożu psychosomatycznym. Warto podkreślić, że nie tylko osoby przejawiające wyraźne problemy mogą skorzystać z tego, co nurt ten oferuje. Jego założeniem jest wszak poszerzanie świadomości, pogłębianie doświadczania siebie i otaczającej rzeczywistości oraz dążenie do rozwoju osobistego w jego głębokim, egzystencjalnym sensie.

Co zyskasz dzięki regularnym treningom biofeedback?

Ludzki mózg rozwija się i ulega zmianom przez całe życie, z tego powodu trening EEG Biofeedback jest stosowany nie tylko wśród dzieci, ale także przez dorosłych.

Regularny trening EEG Biofeedback uczy kontrolowania i świadomego zmieniania wzorca wytwarzanych fal w mózgu po to, by pracował on wydajniej i szybciej. Dzięki zastosowanym ćwiczeniom zwiększa się ilość połączeń neuronalnych (czyli sieci komórek nerwowych, odpowiedzialnych za pracę mózgu), co jest podstawowym i niezbędnym procesem przy uczeniu się i zapamiętywaniu.

W wyniku regularnych treningów EEG BFB:

• równoważy się praca obu półkul mózgowych,
• polepsza się pamięć i intensywność koncentracji,
• normuje się rytm dobowy, podnosi się jakość snu i samopoczucia,
• obniża się impulsywność, wspierana jest kontrola i ekspresja emocji,
• obniża się poziomu stresu przy maksymalnej efektywności umysłowej,
• obniża się poziom napięcia mięśniowego powstającego w wyniku przewlekłego stresu,
• rozwija się kreatywność i inteligencja.

Metoda EEG BFB u zdrowych osób dorosłych jest zalecana i powszechna wśród managerów zarządzających, osób pracujących pod presją, sportowców, pilotów, lekarzy, wojskowych a także artystów, twórców czy nauczycieli. Efekty treningu EEG BFB są porównywane do stanu osiąganego dzięki wieloletnim medytacjom; zrównoważeniu ulegają reakcje nie tylko świadome, ale także zachodzące na poziomie nieświadomym.

Po więcej informacji zapraszamy na stronę Promeny lub do kontaktu bezpośrednio z terapeutami.

Zapisy na trening biofeedback przyjmujemy:
???? na adres mailowy promena@promena.com.pl
☎️ lub pod numerem telefonu 516 650 007

Lęk a zaburzenie lękowe. Przyczyny i leczenie

Lęku doświadczamy w codziennych, trudnych sytuacjach, a także w obliczu ważnych życiowych zmian czy wyzwań. Zaburzenie lękowe różni się od codziennego lęku tym, że doświadczane jest znacznie bardziej intensywnie (może wiązać się m.in. z atakami paniki), utrzymuje się dłużej (trwa nawet kilka miesięcy, zamiast ustąpić po stresującym doświadczeniu) i uniemożliwia codzienne funkcjonowanie, prowadząc między innymi do tworzenia się fobii. Ludzie dotknięci zaburzeniami lękowymi przeżywają nieustające napięcie i tzw. lęk antycypacyjny, związany z przewidywaniem wystąpienia w przyszłości budzących lęk wydarzeń, np. kolejnego ataku paniki. Lęk antycypacyjny może obejmować natrętne myśli, wpadanie w spiralę obaw lub nawet obsesje i kompulsje, mające „na gorąco” zaradzić nieprzyjemnym uczuciom strachu i dezorientacji.

Lęk a objawy w organizmie

Osoby cierpiące na zaburzenia lękowe i doświadczające napadów paniki, przerażone swoimi objawami (kołatanie serca, wymioty, zawroty głowy, ból w klatce piersiowej, uczucie dławienia…), poddają się szeregowi badań lekarskich w celu znalezienia medycznej przyczyny swoich objawów. Sytuacja jest jednak zazwyczaj bardzo frustrująca, bo, mimo prawidłowych wyników badań, przykre objawy utrzymują się. Aby postawić diagnozę zaburzenia lękowego, należy oczywiście najpierw wykluczyć przyczyny medyczne objawów: hipoglikemię, nadczynność tarczycy, nadużywanie alkoholu czy nadmiar kofeiny w organizmie.

Przyczyny zaburzeń lękowych

Gdy doświadcza się nadmiernego lęku, naturalną reakcją są pytania: „Dlaczego mam napady paniki?”, „Czy to będzie mi towarzyszyć stale, czy jest tylko chwilowe?”, „Jakie są przyczyny moich objawów?”, „Dlaczego boję się czegoś, chociaż wiem, że nie jest to niebezpieczne?”.

Źródłem zaburzeń lękowych jest zazwyczaj kombinacja osobistego stresu, czynników genetycznych (np. występowania w rodzinie zaburzeń lękowych, depresji, etc.), nierównowagi biochemicznej mózgu, wychowania i trudności z wyrażaniem emocji. Nie istnieje jedna, konkretna przyczyna wystąpienia zaburzeń lękowych – wszystko jest zależne od człowieka, jego zasobów i predyspozycji zarówno biologicznych, jak i psychologicznych. Tym, co może wywołać pierwsze objawy zaburzenia lękowego, jest na przykład nagła strata w życiu (utrata pracy, śmierć bliskiej osoby) czy poważna zmiana (ślub, rozwód, przeprowadzka itd.). Wydarzenia takie mogą spowodować, że nasza psychika i ciało będą przeciążone i niezdolne do poradzenia sobie w konstruktywny sposób. Zaburzenia lękowe ujawniają się zazwyczaj między 16 a 35 rokiem życia.

Leczenie zaburzeń lękowych

Stosowane w terapii zaburzeń lękowych metody to: trening relaksacyjny, nabywanie umiejętności kontrolowania paniki, desensytyzacja, czyli odwrażliwianie na bodźce wywołujące lęk oraz leczenie farmakologiczne. Są to metody pozwalające doraźnie radzić sobie z lękiem. Trwałe rezultaty mogą zostać osiągnięte dopiero dzięki zmianom w zakresie osobowości oraz stylu życia. Drogą do nich jest psychoterapia, która daje przestrzeń na przyjrzenie się czynnikom wyzwalającym lęk i możliwość zlokalizowania trudności życiowych oraz konfliktów wewnętrznych. Pozwala ona przeanalizować doświadczenia, które przyczyniły się do powstania zaburzeń i wprowadzić zmiany prowadzące do poprawy jakości życia i lepszego funkcjonowania.

Na podstawie książki: E. J. Bourne „Lęk i fobie”

Koszmary senne

Koszmary senne to problem, który dotyczy nie tylko dzieci, choć u nich zdarza się częściej. Szacuje się, że sporadycznie występują u ok. 50% dorosłych. Regularnie (częściej niż raz w tygodniu) złe sny miewa jedynie 1% dorosłych.

Naukowcy od dziesiątek lat badają mechanizm snu, ale jego przyczyny i funkcje wciąż nie są do końca poznane. Jedna z teorii głosi, że koszmary senne mają pomóc odreagować nagromadzony w ciągu dnia stres i zmniejszyć napięcie wywołane przez jakieś wydarzenia. Inna teoria mówi, że jest to trening mózgu, który w ten sposób „ćwiczy” możliwe warianty wydarzeń, by wybrać najskuteczniejszą opcję działania.

Sporadyczne koszmary nie wymagają leczenia, jednak ich częste powtarzanie się to poważny problem.

Zaburzenia snu mają negatywny wpływ na codzienne funkcjonowanie. Obniżają koncentrację i odporność organizmu. Powodują strach przed zaśnięciem, co prowadzi do bezsenności. Osoby śniące koszmary są chronicznie zmęczone i rozdrażnione. Doświadczają przez to trudności w pracy, w nauce i w relacjach.

Leczenie koszmarów sennych opiera się na psychoterapii i edukacji z zakresu zachowania higieny snu, przygotowania ciała i umysłu.

Nie lekceważ tego problemu, ponieważ od jakości snu zależy jakość Twojego życia!

Porozmawiaj z psychologiem Promeny!
promena@promena.com.pl
501-602-978

Jesień z SAD?

Jesień to pora roku, w której niemal cała przyroda spowalnia, zamiera i szykuje się do snu. Mimo że cywilizacja wyrwała nas z tego corocznego cyklu, to częściowo wciąż podlegamy biologicznym rytmom, wynikającym chociażby z mniejszej dawki słońca.

Problem pojawia się, gdy zauważamy, że zawsze wraz z nadejściem jesieni odczuwamy:
– wzmożony, nieokreślony lęk,
– nadmierny smutek, depresję,
– senność, zmęczenie, letarg,
– drażliwość,
– brak motywacji.

Jeśli dotyczą Cię powyższe objawy, może to wskazywać na SAD – sezonowe zaburzenia afektywne.

Jakie możesz podjąć kroki, by złagodzić SAD?

W miarę możliwości korzystaj ze słońca – podnosi ono poziom serotoniny, ważnego hormonu wpływającego na nastrój, apetyt i sen.

Ćwicz codziennie – wszystkie badania wyraźnie wskazują na znaczenie ruchu dla zachowania zdrowia psychicznego. Najlepsze będą ćwiczenia na świeżym powietrzu, które dodatkowo pozwolą łapać każdy promień słońca.

Zadbaj o dietę – dostarczanie organizmowi witamin i minerałów również jest niezwykle ważne. Bardzo ważną rolę pełni witamina D, której niedobory są najczęstsze w sezonie jesienno-zimowym. Wpływa ona na układ nerwowy i chroni przed uczuciem zmęczenia, otępienia, a nawet depresją.

Spróbuj poszerzyć swoją perspektywę – uporządkuj swoją przestrzeń, myśl o tym, jakie są zalety jesieni i zimy. Co możesz zrobić dla swojego lepszego samopoczucia? Może spróbujesz czegoś nowego?

Jeżeli zły nastrój Cię przytłacza, nie czekaj, aż odbierze Ci motywację i poważnie wpłynie na codzienne funkcjonowanie. Zadbaj o siebie już dziś – skorzystaj z pomocy psychologa!

Porozmawiaj z psychologiem Promeny:
promena@promena.com.pl
501-602-978

EEG Biofeedback – jak działa?

EEG Biofeedback, dzięki swoim właściwościom regulującym pracę mózgu i wpływającym na jego biologiczne funkcjonowanie, ma potwierdzoną skuteczność jako wsparcie w wielu terapiach osób dorosłych, między innymi:

•  po mechanicznych urazach czaszki, udarach mózgu
•  w terapii ADHD
•  w leczeniu depresji
•  w leczeniu fobii i stanów lękowych (nerwic)
•  w leczeniu bezsenności
•  w obniżaniu poziomu impulsywności i agresji
•  w leczeniu uzależnień (od alkoholu, narkotyków, hazardu, gier komputerowych, internetu)
•  w likwidowaniu czy obniżaniu nasilenia tików nerwowych
•  w terapii różnorodnych problemów o podłożu neurologicznym.

Przeczytaj więcej na temat treningu biofeedback:

Zapisy na konsultacje psychologiczne przyjmujemy:
???? na adres mailowy promena@promena.com.pl
☎️ lub pod numerem telefonu 516 650 007

Dzieci uzależnione od gier i Internetu

Internet stał się nieodłączną częścią naszego życia i dotyczy to również dzieci. Internet sam w sobie nie jest ani dobry, ani zły – jest tylko narzędziem. W dużej mierze od nas zależy czy nauczymy nasze dziecko korzystać z niego w odpowiedni sposób.

Dzieci i nastolatkowie nie są w stanie samodzielnie oderwać się od smartfonów i komputerów. Nie wynika to z ich złej woli. Producenci aplikacji i gier wkładają wiele wysiłku w to, żeby ich produkty były wciągające, angażujące i uzależniające.

Jakie są symptomy nadużywania Internetu?

Dominacja – występuje, gdy korzystanie z Internetu staje się najważniejszą czynnością w życiu.
Zmiana nastroju – gdy motywem korzystania z Internetu jest poprawienie sobie nastroju albo zapomnienie o problemach.
Zwiększona tolerancja – rozumiana jako proces zwiększającego się zapotrzebowania na korzystanie z Internetu.
Zespół abstynencyjny – ograniczenie lub brak możliwości korzystania z Internetu powoduje nieprzyjemne stany psychiczne, takie jak rozdrażnienie, poirytowanie, niepokój.
Konflikt – rozumiany zarówno jako konflikt pomiędzy użytkownikiem a jego otoczeniem (rodziną, znajomymi), jak i pomiędzy spędzaniem czasu w Internecie a innymi typami aktywności (nauką, sportem).
Nawroty – intensywne, niekontrolowane korzystanie z Internetu pojawiające się po okresach ograniczonego lub kontrolowanego użytkowania.

Dostrzeżenie wymienionych symptomów jest zazwyczaj trudne, ponieważ pojawiają się stopniowo. Jako rodzice powinniśmy więc zachować czujność i przede wszystkim rozmawiać z dzieckiem, zwracać uwagę na jego problemy i trudności.

Za uzależnieniem od Internetu często kryją się inne mechanizmy, np. problemy z nawiązywaniem relacji z rówieśnikami, niska samoocena czy nieradzenie sobie z emocjami, dlatego warto poszukać pomocy u specjalisty, który pomoże dotrzeć do źródeł ucieczki w świat wirtualny i zaproponuje metody poradzenia sobie z uzależnieniem i jego powodem.

# DrużynaTwojegoDziecka to profesjonalne wsparcie dla rodziców i dzieci oraz o wiele więcej!

Kontakt do Promeny:
promena@promena.com.pl
501-602-978

Grupa wsparcia – jak radzić sobie z lękiem przed bliskością?

Lęk przed bliskością i zaangażowaniem jest nieuświadomionym mechanizmem obronnym, który ma nas chronić przed rozczarowaniem i zranieniem. Powoduje jednak, że choć pragniemy miłości, odsuwamy od siebie osoby, które mogłyby obdarzyć nas uczuciem. Odrzucamy to, czego najbardziej pragniemy.

Najczęściej lęk ma swoje źródło w doświadczeniach z przeszłości:

Wychowanie w rodzinie dysfunkcyjnej – to jak traktowali nas rodzice najczęściej wraca w dorosłości w postaci różnych nieuświadomionych lęków i poważnie wpływa na niemożność zbudowania prawidłowo funkcjonującej relacji.

Nadopiekuńczy rodzice – ciągła kontrola, nawet w dobrej wierze, mogła sprawić, że bliskie relacje kojarzą nam się z ograniczeniem naszej wolności. Ponadto zaszczepiła przekonanie, że sami sobie nie poradzimy, co obniża poczucie własnej wartości, a w konsekwencji prowadzi do obwiniania siebie o wszystkie niepowodzenia w relacjach.

Nieudany związek – doświadczenia zranienia, wykorzystania, porzucenia przez partnera, z którym wydawało się, że łączyła nas prawdziwa miłość, mogą stanowić silną traumę i stać się trudną do przeskoczenia przeszkodą we wchodzeniu w nowe związki.

Niezależnie od przyczyn kluczem do poradzenia sobie z lękiem jest samoświadomość i wsparcie.

Odkrycie przeszłych doświadczeń i źródeł aktualnych problemów stanowi duże wyzwanie. W przejściu tej drogi pomoże psycholog.

Skontaktuj się z psychologiem Promeny:

???? mailowo: promena@promena.com.pl
☎️ telefonicznie: 516 650 007

Podejście systemowe w psychoterapii

Omawiając różne nurty psychoterapeutyczne warto na chwilę pochylić się nad podejściem systemowym. Takie nurty, jak terapia psychodynamiczna czy poznawczo behawioralna koncentrują uwagę w procesie terapeutycznym na kliencie oraz jego problemach, przeżywanych trudnościach, zachowaniach, myślach czy emocjach. Jest to zrozumiałe i według najliczniejszych badań przynosi określone – pożądane skutki. Warto jednak na uświadomić też sobie, iż nic w na tym świecie, ze szczególnym uwzględnieniem człowieka, nie funkcjonuje w próżni.

Wszystkie nasze zachowania mają jakiś skutek, a także są skutkiem czy też wynikiem innych zdarzeń. Jak najbardziej słusznie zakładając, iż każdy człowiek oddziałuje na innych a także sam takim oddziaływaniom podlega można określić zbiór osób znajdujących się w obszarze wzajemnych wpływów systemem. Największe oddziaływanie, poprzez stosunkowo największe nagromadzenie wzajemnych, głębokich zależności występują naturalnie w rodzinie zwanej tutaj systemem rodzinnym. Trudno nie zgodzić się z założeniem, że każda zmiana w jednym elemencie tego systemu będzie miała wpływ na wszystkie pozostałe jego elementy. Możemy wyobrazić sobie, że jeden z członków zaczyna poważnie chorować. Wówczas nie pozostaje to bez wpływu na wszystkich pozostałych, którzy będą w jakiś sposób przeżywać i reagować na tą chorobę. Gdzie indziej skupia się uwaga, zmieniają się zachowania i tak naprawdę dochodzi reakcji u każdego z pozostałych członków systemu.

Innym istotnym założeniem omawianego podejścia jest prymat myślenia cyrkularnego nad przyczynowo skutkowym. Dotyczy to wzajemnych relacji i wpływania na siebie poprzez określone zachowania. Na przykład żona zarzucająca mężowi, że ten nie poświęca jej dość uwagi domaga się jej w coraz większym stopniu, co może powodować, że jej mąż będzie jej unikał w obawie przed kolejnymi pretensjami, to zaś jeszcze bardziej nasili reakcje żony. Cyrkularność zakłada, że w pewnym sensie nie ma początku, a pierwsza osoba wpływa na drugą w takim samym stopniu, jad druga na pierwszą. Istotne jest zatem dostrzeganie mechanizmu, a nie szukanie przyczyn, czy też kto zaczął. Co istotne i związane z podstawowymi założeniami terapii systemowej, problemy, czy też dysfunkcyjne zachowanie u jednego z członków systemu są objawem dysfunkcji całego systemu. Celem, który pojawia się w terapii jest zatem zmiana całego systemu, jako, że to cały system poprzez wzajemne oddziaływanie wpływa na poszczególnych jego członków. Naturalnie nie wyklucza to osobistej odpowiedzialności i własnych decyzji jednak świadomość współoddziaływania elementów systemu jest tutaj bardzo ważna.

Dla ułatwienia analizy i bardziej czytelnego zobrazowania systemu często stosuje się tak zwany genogram. Jest to przypominający drzewo genealogiczne schemat zawierający wszystkich obecnych, jak i nieobecnych członków rodziny. Obok bliskich i żyjących ze sobą osób są tam także ludzie, którzy mogli mieć i być może do dziś mają wpływ na funkcjonowanie systemu. Mogą to być na przykład umarli, byli małżonkowie i partnerzy, dzieci z poprzednich związków, nieżyjący rodzice. Na genogram nanosi się też wzajemne powiązania i relacje pomiędzy członkami. Zastosowanie pewnych uniwersalnych i powtarzalnych symboli pozwala stworzyć czytelny obraz, na podstawie którego psychoterapeuta jest w stanie znaleźć pewne niewidoczne i nieuświadomione w codziennym życiu powtarzalne schematy i wzorce, potencjalne źródła trudności, jak i nieprawidłowości, które z samego założenia będą generować i najczęściej generują określone skutki dla całego systemu.
Zastosowanie tego podejścia szczególnie polecane jest całym rodzinom. Korzystać z takiej terapii mogą również pary. Podejście daje dobre rezultaty w problemach wychowawczych, czy na przykład zaburzeniach odżywiania. Może też być pomocna w niektórych problemach związanych z nadużywaniem alkoholu czy narkotyków.

Nie do przecenienia jest podejście systemowe w pracy z problemami, jakie przejawiają dzieci. W takiej pracy podstawą właściwej diagnozy ale i dalszej terapii jest całościowe spojrzenie na system rodzinny w jakim taki mały gość w gabinetu psychologa, funkcjonuje. Jeśli wykluczyć zaburzenia natury organicznej to niemal zawsze odpowiedź na to skąd biorą się problemy u dziecka leży w funkcjonowaniu systemu rodzinnego w jakim on się znajduje. Stanowczo należy odróżnić analizę systemu rodzinnego od szukania winnych, bowiem praca i naprawa systemu zakłada wzajemnie przenikające się wpływy jednych członków na pozostałych i nie ma tutaj mowy o obwinianiu członków rodziny. Podkreślam to celem rozwiania ewentualnych obaw związanych z podjęciem terapii w paradygmacie systemowym.
Zwykle sama terapii a ma charakter krótkoterminowy.

Jak zadbać o siebie i bliskich w sytuacji rozwodu?

JAK ZADBAĆ O SIEBIE I BLISKICH W SYTUACJI ROZWODU?

Rozwód sam w sobie jest bardzo stresującym i kryzysowym wydarzeniem, które wiąże się z wieloma trudnymi emocjami: przejmującym uczuciem straty, żalu, złości czy tęsknoty za byłym partnerem… Gdy rozwodzący się partnerzy posiadają już dzieci, mierzą się dodatkowo z tym, by je wesprzeć i sprawić, że nie będą czuły się w tej sytuacji opuszczone. Dla nich również jest to bardzo emocjonalne wydarzenie, budzące lęk, niepokój, żal, smutek, złość.

Kluczową kwestią jest, by pokazać dzieciom w tym momencie, że rodzice nadal pozostają w ich życiu, choć już nie jako para. W praktyce jednak trudno dawać wsparcie, gdy samemu jest się w rozsypce i potrzebuje się wsparcia.

Jak więc w tym trudnym momencie zadbać o siebie, unikając przelewania uczuć na najbliższych?

   1. Daj sobie prawo do trudnych emocji.

Każdy z nas może stracić energię, motywację, chcieć płakać. Płacz jest naturalną reakcją, której nie trzeba się wstydzić. Każdy z nas może także doświadczać uczuć agresywnych. Wyrażanie gniewu i żalu jest dobre – zagrażający może być sposób ich wyrażania, gdy dana osoba krzywdzi siebie lub innych. Wszelkie zachowania autoagresywne są bardzo destruktywne i prowadzą co najwyżej do chwilowej poprawy samopoczucia. Również obrażanie, oskarżanie innych i generalizowanie podczas kłótni „ty zawsze”, „ty nigdy” nie pomoże, a tylko zaszkodzi relacji. Emocje duszone w sobie kumulują się, może to prowadzić chociażby do niekontrolowanych wybuchów złości bądź wystąpienia objawów dolegliwości cielesnych, gdy niewyrażone emocje powodują ogromne napięcie w ciele i wywołują objawy podobne do choroby somatycznej.

   2. W rozmowie z (byłym) partnerem staraj się stosować komunikaty “JA” a nie “TY”.

Komunikat “Ja” skupia się na uczuciach, jakie wywołuje w nas sytuacja czy zachowanie drugiej strony, a przede wszystkim zwraca uwagę na to, co dzieje się z nami, bez atakowania rozmówcy. Komunikat “Ty” może łatwo zostać odebrany jako atak i w odpowiedzi otrzymamy kontrę – w ten sposób konflikt eskaluje, a już na pewno nie zbliża się do rozwiązania. Postaraj się nie rzucać oskarżeń (np. “Zawsze musisz wszystko skomplikować”). Zamiast tego można stwierdzać fakty, mówić o swoich potrzebach i emocjach (“Chcę się dogadać, ale gdy mnie ignorujesz, jestem zła i nie widzę żadnych innych rozwiązań”).

   3. Unikaj sytuacji, w których wiesz, że trudno Ci nad sobą panować. Postaraj się rozpoznawać to, co pozbawia Cię kontroli i spróbuj zmodyfikować sposób reagowania.

Czasami przytłaczają nas emocje niekoniecznie bezpośrednio związane ze sprawą, którą w danej chwili chcemy podjąć z partnerem, byłym partnerem lub dzieckiem. Chociażby po ciężkim, stresującym dniu dyskusja z partnerem na jakiś trudny dla Was obojga temat może nie mieć sensu – możesz zaproponować rozmowę następnego dnia, informując o tym, że teraz nie czujesz się na siłach, by o tym rozmawiać. Oczywiście unikanie poważnych rozmów pod pretekstem złego samopoczucia również nie ma sensu, problem prawdopodobnie sam się nie rozwiąże.

   4. Znajdź dla siebie miejsce, przestrzeń, czas, w którym będziesz mógł/mogła przeżyć swoje trudności, rozpoznać je, nazwać.

Rozmowa z przyjacielem, grupa wsparcia, odpoczynek w samotności, sport. To bardzo ważne, aby być w kontakcie ze sobą – tylko wtedy, gdy wiemy, co się z nami dzieje, będziemy w stanie naprawdę o siebie zadbać.

Aby dać dzieciom wsparcie emocjonalne i pomoc w przeżywaniu straty, sami musimy również pamiętać o tym, by zadbać o siebie. Rodzic, który sam może skorzystać z pomocy, znajdzie przestrzeń, aby zadbać o dziecko, otworzyć się na przeżywanie z nim jego emocji oraz wspólne poszukiwanie sposobów radzenia sobie z trudnymi uczuciami. W sytuacji rozwodu czy rozstania, specjalistyczne wsparcie bądź spotkania terapeutyczne, dają możliwości odnalezienia w sobie zasobów pozwalających na odpowiednią adaptację do nowej sytuacji życiowej, nauczenia się i przyjęcia nowych wzorców funkcjonowania. Przeżycie trudnych uczuć w bezpiecznym środowisku terapeutycznym, zapobiega przenoszeniu ich na najbliższych i narastaniu frustracji.

Zapraszamy do terapeutycznej grupy wsparcia dla osób po rozstaniu lub rozwodzie.
Zapisy: http://promena.com.pl/terapie/